Wilde eend

Latijnse naam:
Anas platyrhynchos

Kenmerken:
De wilde eend is groot en zwaar gebouwd. Zowel mannetjes als vrouwtjes hebben oranje poten en een blauwe spiegel (kleurvlak in de vleugels).

Mannetjes (woerd) hebben een zogenaamd “prachtkleed” in het voorjaar en “eclipskleed” na de zomer. Het prachtkleed van de mannetjes geeft het overbekende beeld: een glanzende, donkergroene kop, een witte band om de hals en een donkerbruine borst. Ze hebben een zwarte stuit (achtersteven) met omhooggekrulde middelste staartveren. De snavel is egaal geel/groen.
Vrouwtjes zijn veelal bruin gekleurd met donkerbruine vlekken en streping. Ze hebben een donkere kruin en een donkere oogstreep. De snavel is zeemkleurig met vanuit het midden een onregelmatige donkere kleuring.
Mannetjes in eclipskleed lijken veel op de vrouwtjes, maar hebben minder tekening. De borst is wat roder bruin en de kop heeft wat meer contrast.
Vooral de vrouwtjes maken het overbekende kwakende geluid. Mannetjes maken een wat zachter nasaler geluid.

Voortplanting:
Het vormen van koppeltjes gaat bij eenden gepaard met heftige strijd. Mannetjes proberen elkaar zelfs regelmatig te verdrinken om rivalen uit te schakelen. Ook de paring is geen zachtzinnige gebeurtenis. Een vrouwtjes eend heeft het zwaar te verduren als meedere mannetjes met haar willen paren.
Eenden hebben een vrij lange broedperiode: van februari tot augustus. Tijdens deze maanden hebben ze 2 tot 3 legsels van 6 tot 10 eieren. Het nest is vaak in de buurt van water te vinden en bestaat uit een met mos en veertjes bedekt kuiltje. Na 24 tot 32 dagen broeden komen de eieren uit. De jonge eendjes kunnen vrijwel meteen zwemmen en na 50 tot 60 dagen kunnen ze vliegen.

Voedsel:
Wilde eenden en soepeenden “grondelen” naar voedsel. Dat betekent dat ze in het water met hun kop onder water op zoek gaan naar waterplanten en kleine waterdiertjes. Ze eten ook gras. In parken verslinden eenden ook veel ander voedsel. Wat mensen naar hen toe gooien of achter laten wordt niet geschuwd.